|
Dit soort gemeenschapshuis, vind je alleen in de dorpen van de minderheden in het noorden van de Centrale Hooglanden, vooral in de provincies Gia Lai en Kon Tum.
Elke etnische minderheidsgroep heeft een specifieke architectonische stijl voor het ontwerpen en versieren van de Rong gemeenschapshuis. De meeste Rong huizen hebben echter gemeenschappelijke kenmerken.
In het dorp is het vaak het grootste huis, overdekt met geelgedroogde gianh bladeren en met 8 grote, houten zuilen. Het dak van een rong is ongelooflijk steil en lang. Het dak kan oplopen tot 30 meter hoog, hoewel de meeste ongeveer 15 tot 20 meter zijn. Hoe hoger de Rong, hoe groter de status van het dorp. Aan de voorzijde van een Rong is een balkon. Deze grote paalwoning dient als een gemeenschappelijke zaal. |
|
De spanten zijn versierd met patronen van heldere kleuren, voorstellende religieuze taferelen, legendarische verhalen over oude helden, gestileerde dieren, en andere bekende dingen van het dorpsleven. Het meest opvallende kenmerk van de inrichting van de Rong House is het beeld van de briljante Zonnegod.
Het Rong gemeenschapshuis is een symbool van de cultuur van Centrale Hooglanders, een eeuwenoud en stabiel voorbeeld van hun cultuur. Hoe groter en mooier het huis, des te rijker is het dorp. Het is een trots van de lokale bevolking. Het is ook een grote attractie voor toeristen door zijn imposante schoonheid en traditionele waarde.
Longhouse van de Ede
De Ede, Bahnar en Jarai zijn slechts drie van de etnische minderheden, die hier op de Centrale Hooglanden leven. Ze hebben een bevolking van ongeveer 200.000 tot 300.000 per groep, maar dan wel verspreid over het gehele land. De Ede wonen voornamelijk in de provincie Dak Lak, vooral in de regio rond Buon Ma Thuot. Zij gebruiken geen Rong, maar een
Longhouse, als gemeenschapshuis. Soms zijn deze Longhouses wel 100 meter lang.
Op het moment, dat je in een Bahnar of Jarai dorp komt, worden je ogen aangetrokken tot de Rong, het torenhoge gemeenschapshuis. Voor de vele ceremonies en festivals van de Bahnar draagt de lokale bevolking hun tribale outfits,
ze spelen gongs en zingen.
De belangrijkste ceremonie is het festival "Le Hoi Dam Trau" - het offeren van een buffel. Dit is gruwelijk voor veel westerse ogen, maar het vervult een belangrijke rol in deze gemeenschappen: het bindt elkaar.
Net als de Bahnar offeren de Jarai ook een buffel bij belangrijke gelegenheden, één van de redenen is het afscheid nemen overleden familieleden.
Graven van de Jarai
Voorouderverering is voor de Jarai een intense zaak. Een begrafenis is voor hen een complexe en kostbare zaak. De meeste
Jarai dorpen hebben een kerkhof naar het westen, dat verdeeld is in omheinde familiegraven. Familieleden worden in hetzelfde graf begraven.
Kostbare bezittingen, zoals een tv of fiets, worden bij de overledene ten ruste gelegd. Op de rand van het familiegraf
worden simpele houtsnijwerkbeeldjes geplaatst in allerlei gemoedsstemmingen - peinzend, somber, vrolijk of seksueel opgewonden.
Na het offeren van de buffel, ter ere van de overleden familielid, gaat men niet meer terug en kan de natuur zijn gang gaan. Het beste is om een
Jarai begraafplaats te bezoeken in het gezelschap van een lokale gids.
Het offeren van de buffel
ENGLISH 
