Cao Dai Tempel - Long Xuyen

"Gelukkig was ik in de gelegenheid de cao Dao tempel te bezoken, tijdens de tijd, dat ze aan het bidden waren, wat soms in de ochtend, 's middags en 's nachts gebeurt. Zoveel Cao Dai mensen bij elkaar in hun wittte lange gewaden. Het is een enorme tempel. Ik zou terug willen en meer ontdekken."

de Cao Dai Tempel

In Long Xuyen - staat de de Cao Dai tempel. De Cao Dai-religie werd in de jaren twintig opgericht in Vietnam door Ngo Van Chieu , een ambtenaar uit Phu Quoc. Tussen 1919 en 1925 zag hij in een aantal verschijningen een opperwezen, dat zich in een aantal verschillende gedaantes gemanifesteerd hebben. Jezus, Mohammed en Confucius zijn slechts enkele van die gedaantes. Blijkbaar gaven zij een symbool door - het alziende oog. Het alziende oog is het symbool van Caodaism en wordt op alle ramen van de tempel geplaatst.
Maar ze gooien er nog een hoop andere elementen bovenop. Zo hebben ze enkele wel heel aparte heiligen. Onder meer Victor Hugo, Jeanne d’Arc, Shakespeare, Napoleon Bonaparte en Winston Churchill worden door Cao Dai verheerlijkt. Meer nog: Victor Hugo zou aan een medium nieuwe werken gedicteerd hebben.
Zoals veel christelijke kerken suggereert de driedelige voorgevel het interieur - hier een breed schip met zijbeuken.
De drie primaire kleuren komen terug op de buitenkant en het interieur. Het geel is voor het boeddhisme, het blauw voor het taoïsme en het rood voor het confucianisme.

Deze Cao Dai tempel werd gebouwd tussen 1933 en 1955 in Long Xuyen.
De Cao Dai hebben ongeveer 2 miljoen volgelingen. Ze komen voornamelijk uit het zuiden en midden van Vietnam. Daarnaast zijn er ook nog enkele duizenden volgelingen in de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk en Canada. Het is de oudste(en tevens de grootste) van de twee grote inheemse religies van Vietnam.
Ngo Van Chieu was een taoïst, wiens visie hem ertoe bracht onderdelen uit verschillende oosterse en westerse doctrines samen te brengen. (Cao Dai wordt vertaald als hoge toren of paleis, een metafoor voor spirituele groei.) Deze religie vereert een aantal profeten zoals Lao-tzu, Confucius, Boeddha, Mohammed en Jezus.

Sommige van haar rituelen zijn afgeleid van het boeddhisme, evenals het idee om aan cycli van wedergeboorte te ontsnappen. Het gebruik van mediums om met de andere wereld te communiceren komt voort uit het taoïsme. Het priesterschap is gemodelleerd naar het katholicisme. De structuur en het plan van de kerken lijken op christelijke basilieken.
Na 1975 werd de beoefening van deze religie door de regering onderdrukt. Het werd echter opnieuw gelegaliseerd in 1985. De religie heeft meer dan twee miljoen volgers en heeft haar hoofdkantoor in de provincie Tay Ninh, vlakbij de Cambodjaanse grens.

Het alziende oog
De aantrekkingskracht die het Cao Dai-geloof in Zuid-Vietnam zo succesvol heeft gemaakt, kan worden herleid tot verschillende factoren:

trots op het feit, dat dit een inheems religieus geloof is;

de aantrekkingskracht van praal, praal en ceremonies van de tempelrituelen;

de inhoud van Cao Daism, die kenmerken en elementen van de verschillende religies.

Elke dag om 12.00 uur houden leden van de sekte een ceremonie, met processies van het zingen van volgelingen in kleurrijke kledij, die bezoekers worden aangemoedigd om bij te wonen. Net als boeddhistische aanbidders moeten ze onze schoenen uitdoen, voordat ze naar het balkon boven trekken om naar de dienst te kijken. De plaats is geschilderd in een zee van felle kleuren en weerspiegelt een heel gelukkige sfeer. De tempel is gebouwd over negen niveaus en vertegenwoordigt negen treden naar de hemel, en elk niveau wordt gemarkeerd door een paar kolommen met draken eromheen. Bovenaan staat een koepel die de hemel voorstelt en daaronder het 'alziende oog', dat ook op de muren en ramen is afgebeeld.

Toegewijden waren gekleed in witte gewaden, terwijl de gekleurde gewaden die door senior toegewijden werden gedragen, rangschikking en functie aanduiden en de verschillende takken van Cao Daism aanduiden. Gewaden zijn er in een mix van geel (boeddhisme), rood (confucianisme) en blauw (taoïsme), maar iedereen draagt een witte broek.

Voor de tempel