"De voorbereiding voor dit festival is zeer uitgebreid. De vechtbuffels moeten zorgvuldig worden uitgekozen, goed gevoed en opgeleid. Deze buffels moet tussen 4 en 5 jaar oud zijn, met een goed uiterlijk, een brede borst, een grote lies, een lange hals, mooi van onderen en gebogen horens. Het vechtbuffels worden goed gevoed in afzonderlijke kooien om hen geen contact te laten hebben met de gewone buffels."

Le Hoi Dam Trau

          "Le Hoi Dam Trau" - of "het slachten van de buffel festival" in Vietnam op de Centrale Hooglanden levert nog wel eens spanningen op tussen voor- en tegenstanders. Sommigen zeggen, dat dit wreed is en het verboden moet worden, maar anderen zeggen weer, dat dit unieke cutureel gebeuren is op de Centrale Hooglanden. Deze moet worden bewaard.

Voor mensen in de Centrale Hooglanden, is het offeren van een buffel één van de rituelen om Giang (God)te aanbidden, als onderdeel van de begrafenisrituelen, etc. Als je dit ritueel een "festival" noemt, is het misleidend. Het is een onderdeel van de culturele rituelen. Het gaat terug tot de oorsprong van de inheemse cultuur. Vietnamezen fluisteren vaak: "Ik help je reïncarnatie", wanneer ze kippen of varkens te slachten. Dat is het teken van hun geloof in de ziel. Maar toegegeven: deze gedachte is bij het offeren van de buffel totaal vergeten. Men beschouwt dit als een festival en men is de ware betekenis vergeten. Buffel offeren is buffel slachten geworden.

Het gaat beginnen met dans en gong

“Le Hoi Dam Trau” of het Buffel Offer Festival wordt gevierd door Bana minderheid in Gia Lai. Het is kenmerkend en belangrijk in het geestelijk leven van de mensen op Tay Nguyen (Centrale Hoogvlakte).
Het festival is o.a. gewijd aan de oprichters van het dorp oprichters, om voorouders te aanbidden, voor de oogst en andere belangrijke gebeurtenissen. Het festival vindt vaak plaats in de voorkant van de Rong (het gemeenschapshuis van de Bana) of bij het longhouse (als het Ede mensen zijn).
Op het veld voor de Rong richten ze een 5-meter hoge paal op, die door de mannen van de stam uit het bos is gehaald. Deze wordt versierd met kleurrijke banieren, vlaggen, bloemen en bladeren uit het bos. Bovenop komt een feniks-symbool. Een Langbiang buffel wordt goed schoongemaakt, gewassen en gevoerd. Vervolgens wordt de buffel vastgebonden aan de paal met een losse touw rond de nek.
Op de volgende ochtend zullen de jonge mannen met lange speren de rite officieel van start laten gaan. Spoedig sterft de buffel een (voor ons) een vreselijke dood. De dorpelingen rouwen om de buffel en erkennen de rol van de buffels om hun harde werk op de akkers. Het vlees van de buffel zal verdeeld worden onder alle huishoudens van het dorp.
De voorbereiding van het festival neemt enkele maanden in beslag. Het eigenlijke feest duurt 3 dagen en het wordt meestal in de eerste drie maanden van het jaar gehouden.

Gemeenschapshuis op de achtergrond

"Een speciale aandachtstrekker is het gemeenschapshuis (Rong huis), groot, met een enorm hoog rieten dak en ook op palen. Het pad wordt slecht en vol met geulen, wat het voor sommige van ons moeilijk begaanbaar maakt. Bij de locale begraafplaats aangekomen krijgen we voorlichting over de interessante rituelen. Het is ook een hutje op palen met voedsel eronder en een runderschedel als bescherming ervoor. Deze graven worden twee jaar lang onderhouden en daarna aan de elementen overgelaten. Het pad wordt nu zo slecht dat enkelen van onze groep afhaken en via een boogje met René naar de lunchlocatie terug gaan. De rest gaat verder over een hangbrug. Hier komen we bij een tweede dorp aan, wat echter bijna een kopie van de eerste is."